مقایسة اثر آمی‌تریپتیلین با کاربامازپین در کاهش درد بیماران مبتلا به پلی‌نوروپاتی محیطی دیابتی در بیماران مراجعه‌کننده به بیمارستان گلستان اهواز

زمینه و هدف: دیابت از شایع­ترین بیماری­های انسان است که شیوع آن در ایران بین 5 تا 8 درصد می­باشد. از جمله عوارض آن، نوروپاتی است که در بدو تشخیص دیابت، شیوعی معادل 7 درصد دارد و با پیشرفت بیماری به 50 درصد نیز می­رسد. در تعدادی از این بیماران، درد نوروپاتیک ظاهر می­شود که می­تواند بر عملکرد روزانه و کیفیت زندگی آنها اثر بگذارد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، 60 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2، که به درمانگاه دیابت بیمارستان گلستان اهواز مراجعه داشتند، پس از اثبات نوروپاتی دردناک در آنها، بر اساس شرح حال، معاینه، نوار عصب و عضله و لحاظ کردن معیارهای ورودی و خروجی به صورت تصادفی به دو گروه برابر تقسیم شدند و در مطالعة دو سو کور وارد شدند. گروهی با آمی­تریپتیلین50 میلی­گرم به صورت یکبار در روز و گروه دیگر با کاربامازپین 200 میلی­گرم سه بار در روز درمان شدند. بر اساس جدول سنجش کمّی درد، میزان درد آنها به صورت کمّی، قبل از مطالعه و 6 هفته بعد از مصرف داروها مشخص شد. نتیجه­گیری: هر دو دارو در کاهش درد بیماران مؤثر بودند، ولی اثر آنها تفاوت قابل ملاحظه­ای با هم نداشت. تنها HbA1C، در گروه دریافت­کنندة کاربامازپین پس از درمان نسبت به گروه دیگر کمتر شده بود. در صورت اثبات کاهش HbA1C توسط کاربامازپین، در مطالعات آتی می­توان از این دارو همزمان با داروهای کاهندة قند خون، در کنترل دیابت استفاده کرد. م ع پ 1390؛‌10(5): 515- 525